قسمت اول سریال «IT: Welcome to Derry» بهتازگی از شبکهی HBO پخش شده و طرفداران را دوباره به شهر کوچک و ترسناک مین بازمیگرداند؛ همان شهری که نخستین بار استیون کینگ در رمان It (منتشرشده در سال ۱۹۸۶) خلق کرده بود.
این سریال از همان لحظهی آغازینش، بیدرنگ یادمان میآورد که «دری» چگونه کار میکند و چه نوع وحشتی در پسِ ظاهر شاد و دلنشینش پنهان است. قسمت اول، نمایشی تمامعیار از ترس است که به شکلی هوشمندانه وعده میدهد در ادامهی فصل با چه وحشتهایی روبهرو خواهیم شد.

دردسر در دری: آغاز غیرمنتظرهی موسیقایی قسمت اول
قسمت اول Welcome to Derry با نمایش فیلم The Music Man (مرد موسیقیدان) محصول ۱۹۶۲، در تنها سینمای شهر آغاز میشود. به گفته سازنده علت اصلی انتخاب آهنگ و فیلم این است، «چون همهشون در دردسرن… دردسر، دردسر، دردسر!» او با شور و هیجان این جمله را گفت و حتی برای لحظهای وارد ترانهی معروف Ya Got Trouble از همان فیلم شد.
فوکس میگوید هدفش از شروع سریال با قطعهای از یک موزیکال رنگارنگ و شاد، ایجاد حس غافلگیری بوده است: «بهنظرم شروع غیرمنتظرهای بود. بیننده را در حالت عدم تعادل نگه میدارد، چون منتظر است هر لحظه پنی وایز ظاهر شود.»
او همچنین توضیح داد که علاقهی خودش و همخالق سریال، برد کیلب کین، به فیلمها و موزیکالهای سینمایی الهامبخش این افتتاحیه بوده است:
«ما عاشق فیلمیم، و یکی از شخصیتهای ما هم همینطور است. “هنک گروگان”، آپاراتچی سینما، یک سینمادوست واقعی است. وقتی فهمیدیم قرار است سکانسی در سینما داشته باشیم، سراغ فیلمهای برادران وارنر در آن دوران رفتیم و به The Music Man رسیدیم. همان لحظه به دلمان نشست، چون شخصیتهای داستان در واقع در دردسر بزرگی هستند.»
استفاده از The Music Man تنها برای خلق فضایی شاد و غافلگیرکننده در آغاز سریال نیست. در ادامه، وقتی موجود مرموز و تغییرشکلدهندهی «It» اولین قربانیاش را میگیرد، دوستان آن کودک را از طریق لولههای حمام با خواندن آهنگ Ya Got Trouble شکنجه میدهد.
بخش زیادی از قسمت اول حول تلاش شخصیتها برای دسترسی به نسخهی سینمایی The Music Man میچرخد تا بفهمند آیا خودِ فیلم تسخیرشده است یا نه
جستوجویی که نتایج آن هم ترسناک است و هم تراژیک.

بازتاب ترسهای دههی ۱۹۶۰ (و نگهداشتن پنیوایز برای بعد)
به نقل از مگفای: قسمت نخست نهتنها بهخوبی فضای دههی شصت را بازسازی میکند، بلکه با هوشمندی پنیوایز را تا زمان مناسب پنهان نگه میدارد، تا حضورش در قسمتهای بعدی تأثیرگذارتر و ترسناکتر باشد.
آغاز قسمت اول با آواز رابرت پرستون و ترانهی «Ya Got Trouble» تنها یکی از راههایی است که سریال Welcome to Derry انتظارات مخاطب را بر هم میزند. بینندگان با اشتیاق منتظرند تا بیل اسکارسگارد را دوباره در نقش پنیوایز دلقک رقصان ببینند، اما این اتفاق حداقل در قسمت اول نمیافتد. در عوض، بیننده با چهرهی تازهای از «It» روبهرو میشود؛ اینبار در قالب یک خانوادهی شاد و بهظاهر معمولی دههی ۶۰ میلادی که در ون خود سفر میکنند، اما در نهایت، «مادر» خانواده، نوزادی شیطانی و گوشتخوار به دنیا میآورد.
جیسون فوکس، شورانر و نویسندهی این قسمت، توضیح داده که تصمیم برای تمرکز بر تجسدهای دیگر «It» بهجای پنیوایز از ساختار سریال ناشی شده است:
«ما اینبار بهجای دو فیلم سینمایی، هشت قسمت فرصت داریم. در روایت طولانیتر، میتوانیم عمیقتر وارد دنیای شخصیتها شویم چیزی که خودش پایهی ترسها و وحشت داستان را میسازد.»
او ادامه میدهد:
«بهنظرم ترسناکترین صحنهها آنهایی هستند که از شخصیتهایی استفاده میکنند که برایمان مهماند، و از درک درونی ما نسبت به ترسهایشان بهره میبرند.»
در مورد دلیل انتخاب نوزاد جهشیافتهی نیمهزامبی، نیمهشیطانی که از خانوادهای بهظاهر ایدئال تلویزیونی متولد میشود، فوکس میگوید این تصمیم از میل او برای پیوند دادن داستان با فضای سال ۱۹۶۲ و ترسهای آن دوران سرچشمه گرفته است:
«ترسهای آن زمان حول جنگ هستهای و تشعشعات اتمی میچرخید. وحشت و علمیتخیلیِ دههی ۵۰ و اوایل ۶۰ میلادی را اگر نگاه کنید، بخش بزرگی از آن دربارهی جهشیافتگان است.
بنابراین، اینکه یکی از نخستین تجسدهای It را به شکل یک نوزاد جهشیافته نشان دهیم، کاملاً بهجا بود… از سوی دیگر، آن خانوادهی بینقص به سبک نقاشیهای نورمن راکول، نماد شکاف میان تصویر آرمانی از آمریکای رویایی و واقعیت تیره و پنهان زیر آن است.»

تمرکز آشکار Welcome to Derry بر «وحشت جسمی»
از همان قسمت اول، کاملاً مشخص است که سریال قرار نیست فقط بر وحشت روانی یا فضاسازی متکی باشد؛ بلکه قصد دارد با نمایش تغییر شکلها، زوال بدن و تصویرهای فیزیکیِ دلآزار، نوعی «وحشت جسمی» (Body Horror) را وارد دنیای It کند رویکردی تازه و جسورانه برای بازگشتی که هم نوستالژیک است و هم کابوسوار.
مواجهه با خانوادهی بهظاهر ایدئال نورمن راکول و نوزاد جهشیافتهی آنها، تضادی عالی با صحنهی افتتاحیهی نمادین فیلم اول It ایجاد میکند؛ جایی که پنیوایز درون فاضلاب پنهان شده و «جورجی دنبرو» کوچک را فریب میدهد تا به سرنوشت شومی دچار شود.
این سکانس در Welcome to Derry بسیار خونینتر است صحنهی بلعیدن قربانی توسط نوزاد شیطانی بههیچوجه در حد اشاره باقی نمیماند و با جزئیات کامل نمایش داده میشود. همین مسئله لحن کلی سریال را مشخص میکند: تمرکز بر وحشت جسمی (Body Horror) در مقایسه با فیلمهای It و It: Chapter Two.
جیسون فوکس و برد کیلب کِین (شورانرهای سریال) از اینکه توانستهاند صحنههای ترسناکتر و شدیدتری را وارد Welcome to Derry کنند، بسیار هیجانزده بودند. کین با لبخند گفت:
«چون داریم برای تلویزیون کار میکنیم، نه سینما، هیئت درجهبندی یا محدودیت ردهبندی سنی مستقیم نداریم. بنابراین میتوانیم ترسها را خیلی شدیدتر کنیم. عملاً حفاظها را برداشتیم تا بیشترین شوک و تأثیر ممکن را خلق کنیم چیزی که فیلم سینمایی نمیتواند انجام دهد.»
شروع سریال با The Music Man و پایانش با صحنهای خونین و سرشار از وحشت جسمی، راهی بینقص برای معرفی دنیای Welcome to Derry است. در ادامهی سریال، ترکیبی از شخصیتهای تازه و چهرههای آشنا از دنیای گستردهی آثار استیون کینگ از جمله دیک هالوران از درخشش (The Shining) به همراه نیاکان برخی از شخصیتهای شهر دری، در برابر وحشتی که «It» هر لحظه در حال گسترش آن است، میایستند.
فوکس و کین اشاره کردهاند که بینندگان باید انتظار تجسدهای ترسناکتر و متنوعتری از قدرت تغییرشکل «It» را داشته باشند از هیولاهایی برگرفته از ترسهای شخصی کاراکترها گرفته تا بازگشت دوبارهی پنیوایز دلقک رقصان.
فصل اول IT: Welcome to Derry شامل هشت قسمت خواهد بود. اندی و باربارا موشییتی (کارگردانان فیلمهای It) که ایدهی ساخت این سریال را بههمراه فوکس مطرح کردند، در حال حاضر برنامه دارند دو فصل دیگر نیز بسازند که به گذشته بازمیگردند و دو «چرخهی» پیشین ظهور «It» و وحشتش بر شهر دری را روایت میکنند. اگر قسمت اول نشانهای از آنچه در پیش است باشد، قسمتها و فصلهای آیندهی این سریال به ضیافتی پر از ترس و هیجان برای طرفداران استیون کینگ و البته همهی دوستداران ژانر وحشت تبدیل خواهد شد.
برای مطالعه مقالات بیشتر از این دست برروی فیلم و سریال کلیک کنید.

