عروسکهای بامزه و دوستداشتنی بخش جداییناپذیر دوران کودکی ما هستند. اما تصور کنید عروسکی که به جای لبخند زدن و آرامش بخشیدن، فعالیتهای مشکوک و حتی ترسناکی از خود نشان دهد! این دقیقا همان چیزی است که اد و لورین وارن، زوج شناختهشده در زمینهی پدیدههای ماوراءالطبیعه، در مورد عروسک آنابل ادعا کردهاند.
این عروسک که ظاهرا یک عروسک پارچهای معمولی از برند «رگدی آن» (Raggedy Ann) است، به شهرت جهانی رسیده و الهامبخش مجموعه فیلم های ترسناک موفقی شده است. اما آیا داستانهای ترسناک آنابل حقیقت دارند یا صرفا ساختهی ذهن خلاق نویسندگان است؟ در این مقاله قصد داریم به بررسیِ شواهد و حقایق پیرامون عروسک آنابل و جداسازی واقعیت از افسانه بپردازیم.
تاریخچهی عروسک آنابل
داستان آنابل از سال 1970 آغاز میشود. زمانی که یک دانشجوی رشتهی پرستاری به نام دونالد «دان» کتز (Donald “Don” Ketchel) عروسکی را به عنوان هدیه برای دوستدخترش دبی (Debbie) تهیه میکند. این عروسک پارچهای که ظاهری قدیمی و رنگورفته داشت، به سرعت توجه هماتاقیهای دبی را جلب کرد.
فعالیتهای غیرقابل توضیح عروسک آنابل
به گفتهی دبی و هماتاقیهایش، فعالیتهای عجیب و غریبی پیرامون عروسک آنابل آغاز شد. آنها متوجه میشدند که عروسک بدون دخالت کسی تغییر مکان داده است. گاهی اوقات نیز عروسک را در حالتهای مختلفی پیدا میکردند؛ مثلا با دستهای باز روی تخت یا با پاهای ضربدر!
ماجرای دخالت اد و لورین وارن
فعالیتهای غیرقابل توضیح عروسک آنابل به نوشتههایی روی کاغذ نیز سرایت کرد. روی این کاغذها با خطی کودکانه نوشته شده بود: «به من کمک کن» (Help Me). دبی و هماتاقیهایش که به شدت ترسیده بودند، با اد و لورین وارن، زوج مشهور حوزهی پدیدههای ماوراءالطبیعه، تماس گرفتند.
تحقیقات اد و لورین وارن در مورد عروسک آنابل
اد و لورین وارن پس از بررسیهای اولیه، به این نتیجه رسیدند که عروسک آنابل توسط روح یک دختر بچهی 7 ساله به نام آنابلا هیگینز (Annabelle Higgins) تسخیر شده است. آنها معتقد بودند که این روح خبیث با فریب وارد عروسک شده و قصد آزار و اذیت ساکنان خانه را دارد.
جنگیری عروسک آنابل
اد و لورین وارن برای متوقف کردن فعالیتهای آنابل، مراسم جنگیری را انجام دادند. پس از جنگیری، فعالیتهای عروسک متوقف شد. با این حال، اد و لورین به دلیل اطمینان از عدم تکرار حوادث، عروسک را به موزهی اشیاء تسخیرشدهی خود در کانکتیکات منتقل کردند.
عروسک آنابل در موزهی وارنها
عروسک آنابل هماکنون در یک محفظه شیشهای در موزهی وارنها نگهداری میشود. روی این محفظه با دست نوشته شده است: «هشدار جدی؛ به هیچوجه این شیشه را باز نکنید!». بازدیدکنندگان موزه میتوانند از پشت شیشه، عروسک آنابل را مشاهده کنند.
عروسک آنابل و الهامبخشی آن در فیلمهای ترسناک
شهرت عروسک آنابل فراتر از پروندهی اد و لورین وارن رفت. این عروسک الهامبخش مجموعه فیلمهای ترسناک موفقی از دنیای سینمایی «احضار» (The Conjuring) شد. اولین فیلم از این مجموعه با عنوان «آنابل» در سال 2014 اکران شد و با استقبال گستردهی مخاطبان روبرو گردید.
آیا ادعای اد و لورین وارن در مورد عروسک آنابل قابل اثبات است؟
باید توجه داشته باشیم که اد و لورین وارن زوجی جنجالی بودهاند و بسیاری از پروندههای ماوراءالطبیعهی آنها مورد تردید و بحث منتقدان قرار گرفته است. در مورد عروسک آنابل نیز شواهد قطعی و قابل اثباتی برای تأیید ادعاهای آنها وجود ندارد.
-
نبود مدارک مستقل: هیچ مدرک مستقلی مانند عکس یا فیلم از فعالیتهای غیرقابل توضیح عروسک آنابل وجود ندارد. ادعاهای دبی و هماتاقیهایش تنها بر اساس مشاهدات شفاهی آنها است.
-
تردید در مورد تخصص وارنها: همانطور که گفته شد، تخصص اد و لورین وارن در زمینهی ماوراءالطبیعه مورد تردید بسیاری از کارشناسان و محققان است.
-
احتمال فریب: برخی معتقدند که دبی و هماتاقیهایش برای جلب توجه یا به دست آوردن منفعت مالی، داستانهایی راجع به عروسک آنابل ساختهاند.
-
توضیح جایگزین: فعالیتهای عجیب و غریبی که به عروسک آنابل نسبت داده میشود، میتواند ناشی از علل طبیعی یا روانشناختی باشد. برای مثال، توهمات ناشی از استرس یا فشار روانی، میتواند باعث شود افراد اشیاء را در حال حرکت ببینند یا صداهایی بشنوند.
نظر کارشناسان در مورد عروسک آنابل
اکثر کارشناسان و محققان علوم ماوراءالطبیعه، ادعاهای اد و لورین وارن در مورد عروسک آنابل را تأیید نمیکنند.
-
گای لیون پلیفیر (Guy Lyon Playfair): گای پیترسون، محقق برجستهی پدیدههای ماوراءالطبیعه، معتقد است که داستان آنابل یک افسانهی ساختهشده برای جلب توجه و سرگرمی است.
-
استیون نووللا (Stephen Novella): استیون نووللا، روانشناس و نویسندهی علمی، بر این باور است که فعالیتهای عجیب و غریبی که به عروسک آنابل نسبت داده میشود، ناشی از توهمات و سوءتفاهمها است.
در حالی که داستان عروسک آنابل به یکی از مشهورترین و ترسناکترین داستانهای ماوراءالطبیعه تبدیل شده است، اما هیچ مدرک قطعی و قابل اثباتی برای تأیید ادعاهای اد و لورین وارن وجود ندارد.
شواهد موجود نشان میدهد که احتمال فریب، توهمات و یا علل طبیعی به مراتب قویتر از تسخیر شدن عروسک توسط روح است.
در نهایت، این به عهدهی هر فرد است که با توجه به باورها و دیدگاه خود، در مورد صحت و سقم این داستان قضاوت کند.